Een ransuil….!

Ik weet niet of je mijn maandelijkse nieuwsbrief ook ontvangt, maar in de meest recente schreef ik over het wensenlijstje dat ik heb. Een lijstje van onderwerpen die ik nog graag zou schilderen, of portretteren in een ander medium. Deze ransuil was daar één van.

‘S avonds laat wanneer we voor de laatste keer naar stal gaan om te voeren horen we vaak uilen. Soms hebben we geluk en zien we een kerkuil vliegen, en soms hebben we geluk en horen we jonge ransuilen in de verte. Bij een buurman een stukje verderop zaten er een paar jaar geleden een heel aantal en die kon je dan goed horen bij ons thuis, op van die windstille zomeravonden. 

Maar afgelopen zomer zaten ze dichterbij. Ik dacht zelfs dat ze in de boom naast ons huis zaten, maar toen ik er naartoe liep merkte ik dat het geluid van veel verder weg kwam. Ik vond het ongelooflijk hoe ontzettend hard geluid die kleine uilskuikens kunnen maken! Vanaf toen volgden we een beetje waar het geluid vandaan kwam en dat was iedere avond anders. In de weilanden om ons heen zaten de jongen dan weer eens in de ene boswal, en dan weer aan de andere kant. Op een heel mooie, warme en donkere zomernacht zaten we midden in het weiland en hoorden we ze over ons heen vliegen…. een betoverende ervaring.

Zodoende kwam de ransuil op mijn lijst, en maakte ik dit portret. Uilen hebben enorm grote ogen die vast in het hoofd staan. Om in verschillende richtingen te kunnen kijken moeten ze daardoor hun hoofd draaien en sommige soorten kunnen dat wel tot 270 graden! Zo kunnen wij over 1 schouder naar achteren kijken, en zij wel over 2)) !

Het werk meet ingelijst 30 x 50 cm en is ‘hangend’ ingelijst op mijn favoriete manier. In een speciaal op maat gemaakte aluminium zwarte baklijst met een mooie matte fineerlaag, en voorzien van museumglas.