deel 4; over mijn muze

Moet jij ook aan een prachtige (en gedeeltelijk of liever nog- geheel ontblote) jonge vrouw denken als je het woord ‘Muze’ hoort?

Ik ook! Maar ik heb het even opgezocht;

” De negen muzen (grieks; Μοῦσαι) waren in de Griekse mythologie de godinnen van kunst en wetenschap en stelden de inspiratie voor.

Het begrip muze, dat tegenwoordig voornamelijk wordt gebruikt in de betekenis van inspiratiebron, is hiervan afgeleid. ‘

(bron; wikipedia)

Ik denk dat een inspiratiebron in veel gevallen hetgeen (of diegene) is dat je al vaak ziet of waar je veel mee te maken hebt. Vaak zijn dat dus vanzelfsprekend )) vrouwen, en in mijn geval is dat onze hond Zusse. Ze is net veertien jaar geworden en ik heb haar al heel wat keren getekend en geschilderd!

Omdat ze altijd bij mij in de buurt is, en ik zie haar op zoveel verschillende manieren. Grappig, fanatiek, serieus, een beetje onnozel kijkend soms. Onzeker, blij, atletisch en eigenwijs. Hetzelfde onderwerp kun je op zoveel verschillende manier weergeven, en dat is precies wat mij inspireert. Én wat ik het mooiste vind van het mijn favoriete onderwerp; portretten.

Nog even verder over Zusse; Ze houdt absoluut niet van poseren! Ik zoek altijd naar mogelijkheden om haar te verleiden tot hetgeen ik graag van haar wil zien. Dat verleiden kan dan met tennisballen, snoepjes en beloftes van op visite gaan (iets wat ze nog liever doet dan naar het bos gaan). De beloftes worden overigens altijd waargemaakt hoor, ik kan je gerust stellen…

Het schilderen van portretten is dus eigenlijk allemaal met het hondenportret begonnen. Onze hond is model geweest voor het uitproberen van allerlei verschillende technieken en mediums. In het volgende deel vertel ik je hoe het verder ging, wat het bleef niet bij hondenportretten alleen…!